بررسی اختلالات اندام های فوقانی در مونتاژ کاران با روش hse و همبستگی آن با احساس درد

زمینه و هدف: اختلالات اندام های فوقانی یکی از شایع ترین آسیب های شغلی می باشد که به دنبال مواجهه طولانی مدّت با عوامل ارگونومیکی از جمله فعّالیّت های تکراری بروز می کنند. هدف مطالعه حاضر ارزیابی اختلالات اندام های فوقانی کارگران خطوط مونتاژ با استفاده از روش مجری ایمنی و بهداشت (hse) و بررسی همبستگی آن با احساس درد در یک شرکت کنترل گاز بوده است. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع مقطعی و تحلیلی می باشد که برروی جامعه 40 نفری مونتاژکاران انجام شد. اختلالات اندام های فوقانی ابتدا از دو پرسشنامه ریسک فاکتور و ارزیابی دقیق hse بررسی گردید. سپس میزان احساس درد کارگران در اندام های بدن با روش مقیاس کمّی نقشه بدن ارزیابی گردید. داده های جمع آوری شده با نرم افزار اس.پی.اس.اس. نسخه 16تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: فراوانی ریسک فاکتورهای مربوط به فعّالیّت تکراری، نامناسب بودن پوسچر بازو و شانه، سر و گردن و دست و مچ دست به ترتیب برابر با 5/92%، 5/72%،50% و 45% بود. ارتباط بین سابقه کاری و جنسیّت افراد با اختلالات اندام های فوقانی معنی دار بوده است (p-value به ترتیب برابر با 022/0 و 001/0). بین پوسچرشانه، پوسچردست و همچنین حرکات تکراری با احساس درد در شانه و دست همبستگی معنی داری وجود داشت(r به ترتیب برابر با 62/0،67/0، 74/0و 72/0). نتیجه گیری: شیوع اختلالات اندام های فوقانی در مونتاژکاران مورد مطالعه بالاست. با توجّه به پایین بودن سن و سابقه کاری کارگران پیش بینی می شود در آینده ای نه چندان دور، شدت علایم اختلالات اندام های فوقانی افزایش یابد.